İnce ince yağıyordu rahmet gökyüzünden.Ne bardaktan boşanırcasına nede aralıklı.
İncecik bir ip gibiydi.Aralıksız sakin ama deli.
Gri,koyu bir gökyüzü.Saatten mi yoksa yağmurdan mı belli değil.
Önce kadın çıktı kapıdan.Sonra erkek.
Yavaşca kapandı kapı.
Kimi yağmurdan kaçan kimi yağmura inat yürüyen insanlarla doluydu sokaklar.
Yanyana yürüdüler bir süre.
Konuşmadılar.
Kadın ne düşünüyordu erkek ne .... belli değil.
yolun kenarına gelince durdular.
Öylece kaldı akisleri yolda biriken su üstünde.
Sonra yine sessizce bastı kadın suya.
Birden kayboldu görüntüsü.
Adam kalakaldı yolun bir tarafında.
Yolu geçti kadın yavaşca.
Yürüdü devam etti.
Ardına bile bakmadan.
Ardından bakakaldı adam.Aklında ne vardı belli değil.
Hüzünlü bir şarkı tutturdu kadın iki dudağının arasından.
Kalbinden geçen neydi..... belli değil...
Öykü atölyesi.Fotoğrafın dili 10.çalışması...
6 yorum:
Tabiatcım çoook güzel olmuş bu yazı. Ellerine sağlık. Gerçekten çok beğendim. Bu, fotoğrafı öyküleştirme çalışmalarından en güzeli gibi geldi bana :)
Çınarıma katılıyorum , bir fotoğraf ancak bu kadar dillendirilebilir.
sankı yagmurda yuruyen kadın benmısım gıbı geldı :)
cok sıcak cok guzel yazmıssın.
Ve... durdu kadın.
ne düşündüğü belliydi artık,
tereddütsüz geri döndü
arkasından bakakalan adama
elleri birleşti,
yerdeki yağmur sularının birikintisinde...
Ben kıyamadım onlara birleştirerek dondurdum tüm ayrılıkları.Sevgiler dilek
süpeer süperr süpeer...diğer oykuleri bilmiyorum ama senin yazının üstüne sanmıyorum guzel olacağını ..ellerine sağlıkkkk..=diloy=
Bu fotoğrafla ilgili okuduğum en güzel yazılardan biriydi bu. Ellerine sağlık.
Sevgiler...
Yorum Gönder