Tarih 23 Nisan 2009 yani çocuk bayramı.Doğa hanım saatlerce kahvaltıyı uzatmış ve biz çok üzülerek okul gösterilerine yetişememişiz.Son çare yakınlardaki bir AVM ye gidip faaliyetlere katılmak.
Gittiğimiz merkezin çocuk sokağında faaliyetler güzel.Neden mi öncelikle engelli çocuklar yararına yapılıyor faaliyetler ve de her zaman yapılan faaliyetler değil bazıları.
Mesela çocuklara ebru yaptırılıyor.Renklerle nasıl oynandığı o renklerin nasıl su üzerinden kağıda geçtiğini hayranlıkla izleyip katılıyorlar.
Kocaman kağıtlara aldıkları boyalarla hep birlikte resimler yapıyorlar.İmzalayıp duvarlara asıyorlar.Boyalarını kağıtlarını paylaşıyorlar.
Ve bir kenarda bizde boya almışız resim yapıyoruz.
Az sonra tam karşımızda resim yapan çocuğun annesi faaliyeti düzenleyen ekibe çıkışıyor.
"Nasıl olur canım sordunuzmu bana.Para veriyoruz boya alıyoruz siz hem çocuğumun boyalarını, hem de kağıdını başkasına da veriyorsunuz."
Çocuk şaşkın "neden kızdın anne" diyor.
Kadın söylenmeye devam ediyor. "Bak başka bir çocuk da resim yapmış senin kağıdına ,sonra bana söylenme sakın.Neden izin verdin?"
Ekipden bir bayan açıklamaya çalışıyor.
"Hanımefendi diğer çocuğunda boyaları vardı, iki boyayı ortak kullandılar,kızınıza sorduk arkadaşın resmini buraya yapabilirmi diye olur dedi."
Kadın söylenmeye devam ediyor.
"O zaman kağıtları daha küçükyapsaydınız, masaları ayırsaydınız.........."
Kadının açıklaması şu:
"bugün 23 Nisan, istedik ki boyaları kağıtları birbirine karışsın, çocuklar paylaşmayı birlikte birşeyler yapmayı öğrensin."
Kadın kızgın söylenerek çocuğunu alıp gidiyor.Ekipdekiler şaşkın sonuçta engelli çocuklar adına yapılan bir organizasyon ve amaç bambaşka araç resim yapmak.Ne olmuş ki boyayı iki kere de başka çocuk sürmüşse.Yağlıboya tablo değilya bir başka çocuk bir çiçek kondurmuşsa yan tarafa ne olur??
Benim aklımda sadece çocuğun anlamaz bakışları ve cümlesi kalıyor geride:
Neden kızdın anne???
8 yorum:
aslında anlasa o anne çocuğu en güzel cevabı vermiş de işte:(
böyle bir anneye sahip çocuga üzülüyorum ve bu çocukların gelecekteki hallerinden ürküyorum. paylaşmayan, bencil,sinirli...
maalesef ben de çok görüyorum bu tarz anneleri..
O annenin cocugundan ögrenecegi daha pek cok sey var:))
Yaşadığın olayı okuyunca içim acıdı resmen.Ne acı bir durum.Nasıl bir toplumuz yaa.İnsanlarımızın bozulduğunu düşünüyorum.buna benzer o kadar çok vakalar var ki.şimdi onlar da aklıma geldi de.YAZIKKK diyorum Tek kelimeyle.bencil ve günü kurtarma çabasında olan ben merkezli bir toplum olduk gibi geliyor bana.
yuh dıyorum en kısa ve öz olarak böyle ifade ediyorum...o kadına yuh olsun!
valla büyük şehirlerde bu tür vakalar çok oluyor,anlamış değilim sebeplerini.Bizde sinema sırasında beklerken önümüzdeki kızın saçını okşamıştım.Annesi hışımla kendi önüne çekmişti çocuğunu....
Tanımsızlık :(
Bence de Yuh!Bu nasıl bir hırstır?Yazık yaa:((
O güzelim, masum, melek çocuklar işte böyle "büyüyor" ne yazık ki! Etrafımızada gördüğümüz bencil yetişkinler de bir zamanlar çocuktular. Hayatı anne ve babalarının pusulasına göre öğrendiler.
Siz paylaşımcı, sevgi dolu melekler yetiştirmeye devam edin ama.
Sevgiler...
Yorum Gönder