Müziksel İnsan;)

Çocukluğuma dair en sevdiğim hatıralardan biridir Orhan Gencabay'ı kaçırma anım:))

Benim annem bir Orhan Gencabay fanatiğidir.Şimdilerde şarkı sözlerini tam olarak hatırlayamasada eskiden hafta sonları iş yaparken hep ağzında bir Orhan baba şarkısı olurdu.

Bir elinde kova bir elinde bez camdan dışarı yarıya kadar sarkmış cam silerken ucundan yavaş yavaş şarkılar mırıldanırdı.Tek bir şarkısını birden fazla dinlemek için üst üste aynı filme gittiğini anlatır dururdu hep.

Çok küçüktüm.Birgün beni dizine oturtu ve şöyle dedi:Ne dersin B.... Orhan Gencabayı kaçıralım mı?? getirir şu odaya(misafir odası) oturturuz sonra ben ona bir de saz alırım o çalar biz söyleriz ha??ne dersin.??

Zevkle ve heyecanla kabul ettiğimi hatırlıyorum şimdi:))

Sonrasındada çok faydasını görmüşümdür küçükken ezberlediğim Orhan gencebay şarkılarının.Mesela üniversitede yapılan arkadaş toplantılarında söylenen Orhan Gencebay şarkıları hiçde yabancı gelmemiştir bana.;)Her duruma uygun bir Orhan baba şarkısı mutlaka vardır;

Bir teselli ver,beni böyle sev,batsın bu dünya,hatasız kul olmaz,bana kaderimin bir oyunumu bu,sevemedim karagözlüm ve elbetteki ya evde yoksaaann:))

Galiba annemden geçme bir huy bayılırım şarkı söylemeye, dinlemeye..

Çocukluğumdan beri hiç müziksiz bir anım olmamıştır.Annemle başlayan müzik yolculuğum ,evdeki küçük radyodan dinlediğim türkülerle devam etti.Sonra bir walkmanim oldu (yurtdışına giden biri getirmişti galiba).Walkmanle bitişik yaşamaya başlayınca annemler çok kızmışlar ve hemen bir hoparlör ayarlamışlardı.Her ay alınan kasetler,benim o kasetleri bir dinleyişte ezberleyip hatmetmem,gizli gizli gece uyurken müzik dinlemem,ders çalışırken müzik dinlemem,iş yaparken müzik dinlemem....

Müziksiz yapamam ben .Önemli bir iş yapacaksam mutlaka bişeyler çalmalıdır.Hatta zor,kafamı ve gücümü toparlayacak bir iş yapacaksam ağır bir müzik çalmalıdır.Mesela rock....

Ama mutluysam ve sakin ve huzurlu o zaman neşeli bişeyler olmalıdır fonda.

İşe gelince ilk radyomu açarım ben.Arabaya binince emniyet kemerinden bile önce dinleyeceğim müzik hazırdır,serviste dolmuşta otobüste mp3 çalarımdır(walkmanlar tarih oldu artık) her zaman çantamdan imdada koşan..

Bazı arkadaşları güler bana müziksel insan derler,babam çok kızardı mesela nasıl ders çalışıyorsun diye ama yapamam müzik yoksa hiçbirşey yapamam.

Müzik dinleyebileceğim bir yer yoksa kendim söylerim.O kadar müzik dinledikten sonra zor detone olurum (bazı yerlere sesim yetmiyo o ayrııııı)ve hiçbir ritmide kaçırmam.

Bugünlerde Doğadada farkediyorum aynı şeyi.Arabaya binince ilk işi radyoyu açtırmak oluyor mesela.Garip bir şekilde müzik dinlemeyi seviyor ama öyle her müziği değil.Mesela Şebnem Ferah seviyor benim kızım,Manga ,Göksel,Barış Manço,Feridun Düzağaç dinliyor.Kötü olduğunu düşündüğü hiçbir müziğe dayanamıyor ve direkt "değiştir" diye buyuruyor:)

Ve etrafta müzik yoksa başlıyor kendisi söylemeye....

Bu bir zincirse eğer zincirin son halkası Doğa şu anda.Ve ben bu durumdan hiç şikayetçi değilim....