Başbaşa

Sevgili Zuzuların annesi Banu 30lu yaşlarda dostluk halleri hakkında yazmamı istemiş.Öyle güzel ki konu teşekkür ederim :)

On sekiz yaşına girdiğim günlerde hep aklımdan hayatımın nasıl da değişeceği, nasıl da özgür ve bağımsız olabileceğim gibi gerçekle uzaktan yakından alakasız düşünceler geçerdi ve heyecanlanırdım.

Geçen Mayıs 30 olurken ise mutluydum. Çok mutlu.
Sanırım 30’lu yaşlar biraz özel. Özellikle bir kadın için. Hem gençliğin verdiği o havai durumlar minimuma inmişken ve hayatta bazı şeyler netleşmiş, tam da oturmuş iken kafanızda, hala 20’ li yaşların fiziksel gençlik hallerinden de esintiler taşıyorsunuz üstünüzde.

30’lu yaşlarda arkadaşlık hallerine gelince ise, sanırım bu yaşta artık elemiş , netleştirmiş oluyorsunuz kendinize ait bazı şeyleri.Hayata bakışınız ,olaylara verdiğiniz tepkiler,ilişkilerde aradıklarınız her şey daha bir yerli yerinde oluyor.Bu yüzdende sanırım ilkokul ,ortaokul, lise yıllarındaki gibi olmuyor arkadaşlık dostluk anlayışınız.O yıllarda belki de sıra arkadaşınız iken en yakın dostunuz,bu yıllarda oda arkadaşınızla neyi konuşup neyi konuşamayacağınızın ayrımını yapabiliyorsunuz.Ya da küçükken çok sevdiğiniz bir arkadaşınız uzaklara gittiğinde sadece özlemekle ve bir süre sonra unutmakla yetinirken ,eğer gerçekten önemliyse uzakta olan, özleyip, arayıp, soruyorsunuz.Değer bilir oluyorsunuz belki de.
Dostluk arkadaşlık gibi bir şey değil bence de.Hem daha zor,hem daha kolay ….
Daha zor çünkü kabul istiyor, tartışmamak demiyorum ama yargılamama istiyor, dürüst olmak,rol yapmamak istiyor,koşulsuz açmak istiyor kapıları, önemsemek istiyor ama zorlamasız içten,samimiyet istiyor, güven- sonsuz güven belki de kendinden çok güven istiyor..

*Ayna gibi karşılıklı çoğalıp giden,
Kimi zaman habersizce elinden tutan,
Gölge gibi adım adım peşinden koşan
Yalanını söylemeden gözünden bilen,
Düşeceğin tuzakları önceden gören,
Yalnızlığın ortasında yanında duran… kişidir bence dost..

İşte bu yüzden kolaydır da aynı zamanda. Çünkü çoğu zaman konuşmanıza gerek kalmaz. Sadece bakmak ya da öylece durmak (uzakta ya da yakında) yeterlidir anlaşmak için. Kendinden bir şeyler gizlemene ya da rol yapmana gerek yoktur.Senin 3, 4, gözün, elin ayağındır.İkinci kalbindir, senden bağımsız atan ve ikinci beynindir, en az sende ki kadar seni düşünen.(ve elbette sende onun için)

Hangi yaşta olursan ol birlikte büyüdüğün kişidir bence dost.

Ve son bir şey “dost çok doğada çok nadir bulunan bir elementtir.” Bulursanız yapışın yakasına. Bırakmayın…

30'lu yaşlarımda gerçek bir dosta sahip olabilmiş olmanın mutluluğunu yaşıyorum gerçektende.Tek çocuk olan bana bunun Allah'ın bir lütfü olduğunu düşünüyorum.Bunun için minnettarım hemde.Şimdiye kadar dostum dediğim insanlardan ,gerçekleri görmeye başlayıp da ayılana dek, çok darbe almış biri olarak o kısa saçlı, uzun mavi paltolu kızı hayatıma soktuğu için Allah'a şükrediyorum.

Ve ben bu güzel konuyu 1995 den bu yana yukarda sözleri yazılı olan şarkıyı* birlikte dinlemeyi sevdiğim diğer yüreğime ,diğer beynime, kalbimde gizli saklı ne varsa bilen, belki de benden çok daha iyi bilen ve kızan söylenen ama asla yargılamadan sonsuz sevgiyle beni seven ve benim de onu çok sevdiğim dostuma
Dostluğa çok önem verdiğini konuşurken gözlerinden, yazarken cümlelerinden anladığım, ve gerçekten çok sevdiğim, sanki yıllardır bizimleymiş gibi hissettiğim Çınar'ıma paslıyorum.

Hadi kızlar hem öptüm hem sevdim sizi….