9 Ekim 2009 Cuma

Karanlıktakiler


Geçen hafta sonu kedibeyin gidişinden sonra Diloyumda eşini erkenden uzaklara gönderince kaldık kız kıza.Dodıkı ananneye emanet edip yine kız kıza kızlar partisi vermeye karar verdik.Bu filmi merak ettiğimiz ortaya çıkınca bize pijama partisinden evvel sinema salonunun yolu göründü.
Egemen, annesiyle birlikte yaşayan, bir şirkette ofis boy olarak çalışan otuzlu yaşlarında biridir.Aslında çok garip bir ikilemle yaşamaktadır.Annesiyle birlikte yaşadığı sıkıntı ve azap dolu saatler ve bu saatlerin dışında normal hayata dönebildiği ofis saatleri.Mutsuzdur.Annesi pek de normal olmayan bir hayat sürmektedir.Hayattan çok zarar görmüş ve bunun sonucu olarak kendisini eve kapatmış sokağa bakmaya bile cesaret edemeyen ,sürekli halüsilasyonlar gören ve yaşadığı bu hayatla Egemeni çok seven ama yine ona hayatı dar eden bir kişiliği vardır.
Bir yere kadar sabreden Egemen tek umudu olan aşkıda elinden kayıp gidiverince acaba zamanında annesinin "ölmek kolaydı ama sen vardın" cümlesinin tam tersine "yaşamak zordu çünkü sen vardın " mı diyecektir.
Doğrusu Diloyum filmi hiç beğenmedi.Çok yavaş,çok kasvetli ve sıkıcı buldu.Filmin konusu içinde geçen bambaşka bir hikayeden oluşmuş olsa daha güzel olabilirdi demişti hatta(değilmi öyle demiştin kuzu)
Ben film hakkında düşündükçe daha çok beğendiğimi düşünüyorum aslında.
Nasılmı??
Şimdi şöyle, bir kere film gerçekten başlarda o kadar sıradanlıkla seyrediyorki ,yaşadığı hayata bakıp zavallı Egemen diye düşünmeden geçemiyorsunuz.Bazen güldüren bazen içinizi acıtan sahnelerle dolu.
Oyunculuklar o kadar iyiki zaman zaman Egemeni severken zaman zaman inanılmaz kızıyor bazende çok acıyorsunuz.Hele Gülseren ,normalde deli diye kestirip atabileceğiniz birine öyle bir sempati duyuyor ve finale doğru yaşadıklarını öğrendikçe öyle acıyorsunuz ki haklı olduğunu bile düşünebiliyorsunuz.
Ve aslında hayatın,çevrenin,yaşananların insanları nereden nereye getirdiğini görüp hayıflanabiliyorsunuz.
Bence duygusal olarak oldukça dolu bir filmdi.
Sonu açıktı ama aslında sonuna kadarda belliydi.
Yinede son yorum size ait tabi.Ama bence izlenebilir bir film KARANLIKTAKİLER.

5 yorum:

Unknown dedi ki...

bence de böyle
http://sensizyildizlarabakamam.blogspot.com/2009/10/karanliktakilercagan-irmaktan.html

Mehtap dedi ki...

İzlenilebilir filmmiş ama keşke vakit bulabilsem...

Adsız dedi ki...

evet aynen öyle demiştim:)filmin finali bence aslı konusu olmalıydı.zaten etrafıma baksam yada televizyonu acsam boyle hayatlardan cok fazla gorebiliyorum.filmin işlenişi ve içime isleyişi çok önemli oraya gittiysem.ben hiç birini bulamadım.Ne ulak taki akıcılık ne de babam ve oğlumdaki duygusallık vardı.Tabiki bu benim fikrim....

DİLOY

zuzuların annesi dedi ki...

Çok methini duymaya başladım bu filmin...Aklımda olsun.

CHROMA dedi ki...

Filmi izlemedim ama konusu bana yıllar önce izlediğim bir filmi anımsatmıştı: "Günaydın İstanbul Kardeş"
Orada da radyoda dj olan Alican'la (Volkan Severcan) annesi arasında Karanlıktakiler'i andıran bir ilişki vardı.
Meğer her o filmin de yönetmeni Çağan Irmak'mış :))