Aferin :)

Tek çocuk olarak büyüyen ben, 6 yaşından beri yaprak dolması saran ,sabah kalkıp , "dur bu sabah kahvaltıda bir değişiklik olsun" diye su böreği açan, eline aldığı her işi en kısa sürede bitiren,yerinde duramayan ve her " anne gel azcık oturalım" dediğimde dur şunuda yapayım geliyorum diyen atom karınca bir anneye sahibim.Dolayısıyla ,evlenmeden evvel ne kendi başıma bir yemek yapmışlığım ne kendi aklıma gelip ev süpürmüşlüğüm vardır.(Yazının bu kısmında utanıyorum, beni örnek almayın, kötü örnek örnek değildir)
Dolayısıyla evlendikten sonra, her yemek yapma vakti bir elimde telefon, diğer elimde kalem kağıt sürekli not alan birisi oldum.
Şükür geçenlerde evliliğimiz 7.yılını bitirdi.Bu süre içinde yemek yapmayı da ,temizlik vaktinin geldiğini de, kimsecikler söylemeden anlayacak kadar geliştirdim kendimi :P
Hatta, pasta börek konusunda anacığıma örnekler verecek, onu şaşırtacak kadar iyi olduğum bile söylenebilir.
Ve yine hatta, "dur bir değişiklik olsun" diye mantı açmışlığımda.(Su böreğine henüz gelemedim o kısım henüz boyumu aşar)
Ama dün akşam öyle bişey oldu ki, bunu yazmasam buraya not etmesem olmazdı.
Annem dün akşam yemeklerimin çok güzel olduğunu ve bayıla bayıla yediğini söyledi.Yok öyle övmekle alakalı değil(iyi sıkıştırdım eminim).Gerçekten çok beğendiğini ve tadlarının çok iyi olduğunu söyledi.
Annemi bilenler bilir yemek deyince gerçekten eline su dökeni görmedim şimdiye dek(en büyük teyzem hariç). Anne yemeği ne de olsa :)
Bu yüzden dün akşam söyledikleri benim için buraya yazılmalıydı.
Afferin bana hihi :)