Ben onu çok severim.Neşesini severim , gülmesini, güldürmesini ,azda ağlasa, ağlamasını severim ve ağlatmasını ,"salındı bahçeye girdi " diye başladığında ,gözlerimden süzülmesine engel olamadığım yaşlara bakıp, gülümsemesini severim, leblebi koydum tasa gız annem diye başlayıp oynatmasını, sonrada kendini durduramadan oynamaya başlamasını severim :) Annesini,babasını,ablasını,eşini ,oğlunu .......Velhasıl kelam onu severim.
Ve bu hayatta insanların hiçbir iletişim aracı olmadan da, birbirlerini hissedebildiklerine inanırım.
Öyle olmasa ,tam ben "bu türküyü o söyleseydi ,ah ne güzel söylerdi kimbilir" diye düşünürken gecenin yarısında, ve birbirimizden kmlerce uzaktayken öylece içinden gelipde araması tesadüf olurdu.Ve bence tesadüf diye birşey yok!
Sizce??
5 yorum:
tesadüf yok tabiatım çağırmışsın işte direk :)
telepati hı :)
Tesadüf mü, hayatin kendisi tesadüf degil mi zaten?? Yürekleriniz birmis, ayni duyguyu hissedip, ayni seyleri düsünmüssünüz, tesadüf degil bence SEVGI:))
Telepati diyelim çağrışım diyelim kalp kalbe karşı diyeliiim:)
Asla! Tesadüf diye bir şey asla olamaz benim gerçeğime göre. Ve sevgili Tabiat Ana, ancak yürekten yaşanan sevgi kolayca ulaşır adresine. İkiniz de birbirinizin hayatına dahil oldğunuz için çok şanslıymışsınız.:)
Sevgiler...
Yorum Gönder