Ben Bir Gergin(ergen) Annesiyim...Yani Sanırım

Aslında bugün okula başladık biz yazısı yazmalıydım.Ancak Doğa hanımın gideceği okul oryantasyon yapmayan 2 okuldan biri olunca ister istemez 1 hafta sonraya kaldı okula başlamak.
Kendisi bu durumdan memnun aslında:) bir hafta daha tatilim diye seviniyor.Haklı aslında uzuuuuun ve meşakatli bir yol önünde uzanan.Şimdiden anlatmıyoruz ki gözü korkmasın :)

Ve başlık.Gerçi çok küçük diye düşünebilirsiniz ama bu aralar kendisininde itiraf ettiği gibi sanırım ergenlik döneminden geçiyor(????)
Kızım ilk defa anlaşılamaz tavırlar içerisinde.Hem büyümek istemekle, hem de küçük kalmanın avantajlarını kaybetme korkuları ile boğuşup küçüklükten vazgeçememekte.
Bu da sürekli bir iç çatışma yaşamasını sağlıyor sanırım.
Yaklaşık bir aydır her gece yatma vakti bize azap.Manasız şeylerden alınıp kızıp küsüp sonunu mutlaka ağlamakla bağlıyor.Bir kaç kez gece yarısı gezmeleri olmadan rahatlayıp uyuyamaz hale geldi.
Sürekli kendini benimle kıyaslıyor mesela.Sen yaptın ben de yaparım sen gittin ben de giderim sen aldın ben de alırım en sık kullandığı cümleler.
Ama sen çocuksun sana zararlı ya da senin yaşın uygun değil dediğimizde kriz başlıyor.
Konuşabilen bir çocuk allahtan .Duygularını öyle güzel anlatıyor ki konuşurken biz bazen tıkanıyoruz.Yinede elimizden geleni yapıp sıkıntılarını gidermek istiyoruz ama zor (muş)...Bir de öyle olmasa sürekli ağlasa ya da dinlemese nasıl üstesinden geliriz .... bilemiyorum....
Çocuk demek ona kötü söz söylemek gibi birşey.En son 18 yaşın altında herkesin çocuk olduğunun ANAYASA ile belirtildiğini söyledim de ikna oldu.
Böyle işte bir yaşa kadar büyüte büyüte bir yaştan sonrası küçülte küçülte hayat ne garip.Ben şimdi çocuk olmak isterim oysa ve hep öyle kalmak :)

Ve son olarak ütü bile alsan kullanma kılavuzu veriyorlar çocuk büyütmek ne zor iş kardeşim yokmu kitabı diyen arkadaşım :) malesef yok tek çözüm sabır gibi görünüyor bana...