Şanslı 2

Sevgili Sem "Sanşlı" yazısının yorumlarında nerden çıktı şimdi bu yazı? demiş.

Açıklayım efenim...

Çıktı... Çünkü.....

2002 yılı Kasım ayının bir pazartesi sabahı aynanın karşısında yüzüme boya badana yaparken tam olarak midemde kocaman bir ağrı vardı.

İkinci iş yerime başlayacak olmamdı bu koca sıkıntının sebebi.Yeni bir ortama girmek,yeni bir işe başlayacak olmak,sıfırdan bişeyleri oturtmaya çalışmak bende böyle bir etki yaratmıştı.
Aslında başlarda biraz zorda oldu alışmam.Çünkü organ nakli gibi zaten varolan bir olgunun içinde kendine yer edinmeye çalışıyorsun.Bazen sana hoş gelmeyen şeyler oluyor bazen sen onların hoşuna gitmeyen şeyler yapıyorsun.
Ama sonuçta orayı ve o arkadaşlarımı farklı kılan şu oldu.Dürüstlük,açıklık ve hoşgörü,yardımlaşma...
Bugün düşündüğümde
* E.Hocamla en gizli sırlarımızı konuşmayı özlüyorum
* Sarıyla karnımız ağrıyana dek gülmeyi yada elimize alet edavat alıp "Hooop yokmu bozuk cihazı olan tamir bakım isteyen" diye ortalarda dolaşmayı özlüyorum.Yeni şeyler öğrenmeyi ve bildiklerimi göstermeyi özlüyorum.
*Calimeroyla bebeler hakkında konuşmayı sabahın köründe yollara düşüp çarşı pazar dolaşmayı özlüyorum
*Paşanın annesiyle dergi karıştırmayı.Bir taraftan çalışıp bir taraftan sohbet etmeyi özlüyorum
*H.Hocamla kalbimizde çocukları serbest bırakmayı ben olabilmeyi istiyorum
*Hüzünler kraliçesiyle Kutsi şarkıları söylemeyi,ortak cihazda işte böyle çalışılır arkadaş diyebilmeyi ,akşam iş güç bitip herkesler evine gittikten sonra sadece ikimizin kaldığı akşamlardaki sohbetlerimizi özlüyorum.Odaya elinde kocaman mavi bir dosyayla girip ya burda dolduracağım bunu odamda sıkıldım demesini özlüyorum
*Yoğun ve sıkıcı geçen iş gününün sonunda kendimi Elke'nin rahat koltuklarına şöyyyle atmak ve sesimi kalınlaştırıp "kaçta çıkcaz Naaaazzzz" demeyi ve konuşmalarımızın bitmek bilmediği dolmuş maceralarımızı özlüyorum

Şimdi... Burdayım.Tek başıma kocaman bir odada ve yepyeni oyuncağımla.Cihaz kullanan her kimyagerin belkide kullanmak isteyebileceği bir cihazı kullanıyorum.Ve buraya gelirken Midemde hiçde öyle kocaman bir ağrı yoktu.Çünkü bildiğim tanıdığım insanların olduğu bir yere geldiğim için rahat hissediyordum kendimi.Ama şok.
Burda insanlar
1)Dürüst ve açık değil(büyük çoğunluk)
Yani senin birisiyle bir sorunun olduğunda gidip konuşmak istemen pekde işe yaramıyor.Çünkü zaten yüzüne ne söylerlerse söylesinler arkandan başka bişey mutlaka söylüyorlar.Zaten gelip sanada seninle ilgili bir sıkıntıları varsa anlatmıyorlar.Yani dedikodu daha makbul.
2)Yardımsever gibi görünmelerine rağmen hiçde öyle değil.(Yine büyük çoğunluk)
Bildikleri bişey varsa hep sonra anlatmaktan bahsediyorlar.Hiçbir zaman birşey gösterecek vakitleri olmuyor.Yada herhangi bir konuda herhangi birşeyden yardım almak zorunda kalırsan mutlaka yakınarak yapıyorlar.
3)Sıcak değil
Samimi olmayınca insana sıcak da gelmiyor zaten.
Ha iyileri yokmu elbette var.Çıplak ayaklı kontes,S. H.Hocam.Gerçekten yanlarında rahat olabildiğim insanlar var.Haaaa herkes herkesi sevmeli mi yada sevebilirmi.Cevabın hayır olduğunu bilebilecek kadar büyüdüm artık .Aslında bunada alışabilirim.İnsanoğlu garip bir yaratık herşeye her ortama alışıyor.Aslında benim hoşuma gitmeyen şey yukarda anlattığım olumsuzlukların çoğunu tanıdığım insanlarla yaşamış olmam.Yoksa fasa fiso.Hiç bağlamaz oda öyle der geçerim.Ama bu gerçekten acı.

Hmmm unutmadan eski iş yerime sık ziyaretlerim devam ediyor.Saolsunlar onlarda beni hiç yanlız bırakmıyorlar.Her organizasyona davetliyim.Şans devam mı ediyor ne;)