"Bir yerde küçük insanların büyük gölgeleri oluşuyorsa, orda güneş batıyor demektir."demiş çinli birisi...
Umudumu kaybettim:(
Oysa öyle başlamamıştı hikayem.Bir zevkle şevkle hem kendim öğrenecektim hemde öğretecektim.Öğrendimde....
Öyle başarılı bir öğretmenim var ki sıkıştırılmış bir programla bana sırf arkadaşlığımızın hatrına dışardan kocaman paralar ödeyerek alabileceğim eğitimi keyifle şevkle aşkla öğretti,anlattı.
Ve dün aklımdan geçen herşey bir anda yerle bir oldu.
İçi dolu olsun istemiştim.Madem yapacağım iyisini yapayım istemiştim.Herkesinde böyle isteyeceğini düşünmüştüm.Ama olmadı.İnsanlar için önemli olanın aslında bilim değil film olduğunu öğrendim bir kez daha ve bir kez daha kırıldı tüm heveslerim.
Napalım benim bileziğim kolumda.Üzgünüm onlar için ve gölgeleriyle daha fazla işim olmaz çünkü canımı sıkmak istemiyorum....
6 yorum:
Daha açık yazmalısın,sorun ne?? Ne olursa olsun çok da üzülmene gerek yok,Allah sağlık versin gerisi boş.
Sevgiler..
Tabiat Anacığım, ben de tam anlamadım ne olduğunu. Bizimle paylaşmak istersen burdayız biliosun. Kendine iyi bak
Sevgiler
Canım arkadaşım her ne canını sıktıysa üzülme.Öpüyorum seni şeker.....
Sevgili Öykücü ve sevgili Sem,
destekleriniz ve samimi yazılarınız için teşekkür ederim galiba bu konuda daha fazla yazmayacağım.Umarım sizleri merakta bırakmam.Dşündüm ve dediğiniz gibi üzülmemeye karar verdim.Herşey olacağına varırmış.
Sevgilerimi gönderiyorum sizlere ve teşekkürlerimi...
Sevgili Ebuşum,
teşekkür ederim.Bende seni öptüm şeker...;)
Sevgili Tabiat Anacığım,umarım herşey yolundadır. Bu arada şu andan itibaren mimlenmiş bulunuyorsun:)) Sevgiler
Yorum Gönder