"Aman" dedi "ne zor senin işinde, bütün gün çoluk çocuk nasıl kafan şişmiyor."Çok saçma bişey duymuş gibi baktı anlamsızca "nasıl yani" dedi."Onlar benim hayatım."Onlarsız hayatta nefes alamazdım ben."
"Onlar benim dünyam" dedi sonra."Sabahları neşesizde olsam, keyifsizde gözlerindeki o heyecanı, o öğrenme isteğini görünce tüm bıkkınlığım, yorgunluğum, hastalıklarım kaybolup gidiyor" dedi.
"Mesela bak, şu Ahmet, prematüre bir bebekmiş biliyormusun. 6 aylık doğmuş doktorlar küvezde çok kaldığı için gözleri göremeyebilir demiş annesine babasına ve diğer çocuklarla arayı kapatması için çok iyi bakmanız gerekir gibi bir sürü şey söylemişler. Bugün sınıfın en iyisi, en hazır cevabı ve en meraklısı. Bazen ona yetişmek için kendimce özel şeylere çalışıyorum çünkü ne zaman ne soracağı belli olmuyor ve cevap veremezsem hayal kırıklığına uğrar gibi geliyor.Onu üzmek o hayal kırıklığını gözlerinde görmek istemem.
Bak mesela, bu Eylül, nasıl duygusal, nasıl kırılgan. İlk geldiği gün ne çok ağlamıştı annesinden ayrılmamak için.Oturdum yanına okuldaki annesinin ben olacağımı, ne isterse beraber yapabileceğimizi söylediğimde, gözlerindeki o güveni görmek benim için dünyalara bedeldi.Şimdi ne olsa koşar gelir konuşur hallederiz beraber.
Bak buda Zehra, annesi ölmüş doğumda.Saçlarını kestirmek benim görevim.Şaşırma öyle ne var ki onlar benim çocuklarım.Evde böyle ilgilenecek kimsesi yok.Bazen çıkarız burdan beraber gideriz kuaföre.Ne isterse söyler.Başlarda oda garipsemişti ama şimdi biraz biraz alıştı sanki.
Bak bu tombikde benim Hasanım, birazcık tobul olduğundan tenefüslerde koşturdukça terler gelir yanıma, napayım sokuştururum selpakları, hastamı olsun yavrum.Elma yanaklım:))
Bak buda Efkan .Okuldan sonra boyacılık yapıyor.Elimden geleni yapıyorum onun için ve kardeşleri için .O ve onun gibi okumak isteyen ama okuyamayan çocuklarda bizim geleceğimiz unutmamalıyız göz ardı etmemeliyiz" dedi.
Böyle devam etti gitti anlatmaya.....
Sonunda ise şöyle dedi "çocuk bir yansımadır aslında, ne verirsen onu görürsün dönüp baktığında.Ben elimden gelenin en iyisini yapmak isterim onlar için."
Hayatını adamıştı çocuklarına.. onlar kadar saf ,onlar kadar temiz, onlar kadar çocuktu.
19 yorum:
ümit ettim...o kadar az, o kadar az ki böyle duyarlı bakışlar. Gerçek olsun diye ümit ettim.
keşke bir tanecik öğretmenim böyle olsaydı benim, hiç olmadı!
Oldu mu şimdi... önce SS'nin şiiri şimdi de bu satırlar. Çok duygulandım ben ya... Tabiatcım o kadar anlamlı, o kadar gerçek olmasını istedim ki ben de. Dilerim dünyada bir nefes vardır böyle hisseden...
kısacık ama bir sürü şey anlatan dolu dolu bir yazı..ben de inanmak istiyorum bunun gerçek olduğuna..
Sevgili SS,Ebru,Yıldız yağmurları ve Tubikko,
gerçekten böyle biri vardı ben çocukken allah uzun ömürler versin mesleğini bıraktı artık ama bizler yani öğrencileri hala birer evladlarıyız onun ve sevgimiz saygımız hala sonsuz.Hala çocukluğuma ait en güzel hatıralarımdan biri o benim:)
Ama bugün eminim ki hala böyle düşünen hala böyle hisseden birileri var ve işlerini aynı şevkle, aşkla, iş gibi görmeden bir yerlerde her zorluğun karşısında dimdik durarak yapıyorlar.Ben inanıyorum sizlerde inanın...
tek tek,ayrı ayrı herkese sevgilerimle....
Ben de inanıyorum ki hala var böyle öğretmenlerimiz. Ya da inanmak istiyorum. Yüreğim kalktı oturdu yazının başından sonuna. İlkokul öğretmenim geldi aklıma. Çok güzel bir yazı. Sevgiler.:)
Bu kelime oyunlarını sevmeye başladım be Tabiat Anacığım. Bir sonraki ne olacak diye şimdiden merak etmeye başladım:))
Yazıda anlatılan kişilerin hala olduğuna dair umudumu hiç kaybetmek istemem. Yazdığın, bize onların varlığını hatırlattığın için teşekkürler.
Ne çok çeşitlilik sunmuşsun bize...her çocuğun kişiliği,yönlendirmeyle pişiyor...
Oğlum okula başladığı zaman,bina olarak muhteşem,yönetim olarak çok kötü bir öğretim hayatına başlayacak diye üzülüyordum.En iyi okul,en yakın okul diye düşünüyorum.Tam başka okul ararken,hayal ettiğim bir öğretmen geldi.Ama öğrenciler berbat,veliler paspaldı.Bunu yazdığım için varoşları küçümsediğimi düşünmesin kimse..Eğitimden bahsediyorum.Her dakika küfür ve hakaret eden çocuklardan bahsediyorum.Öğretmenle elele vererek,sınıfı mineflo kaplattık.Bilgisayar ve 70 ekran televizyon aldık.Görsel eğitimden yanaydı öğretmenimiz.Beş veli,her öğlen okula gidip,sınıf düzenini sağlıyorduk.Tuvaletleri ben temizliyordum,tuvalet kullanmayı öğrensinler diye.Her hafta düzgün konuşana ve masasını temiz tutana hediyeler alıyordum.Lütfen demeyi bilmeyenler şimdi ricasız birşey yapmıyorlar.Şimdi 8. sınıflar.Ergenliğin getirdiği bazı değişimler var,ama onlar benim çocuklarım....1.sınıfta verdiğim hediyeyi saklayanlar var biliyor musunuz.?
Çocukları kazanmalıyız....Onlar hiçbirşeyi unutmuyorlar...
David capirfild'i hatırlasanıza
Sevgiler
TüTü
Var mı böyle öğretmen diyecek oldum.Kelimelerin tamamı tıkanıp kaldı boğazımda..Kendi ilkokul öğretmenimi anımsadım.O da böyle fedakar sevgi dolu şefkatli bir kadındı.Oğlum içinde öyle bir öğretmen dilesem çok mu şey istemiş olurum?Güzel yazı emek veren ellerinize, hafızanıza sağlık..sevgilerimle
Fikriminincegülü,
teşekkür ederim:))
Sevgili sem,
bu oyun herkese açık:) bilmem anlatabildimmi;)
sevgili etki alanı,
işte bak demekki bir yerlerde çocuklar iin güzel şeyler yapan birileri varmış.Hiçbirimiz yanılmamışız:)
sevgiler...
sevgili hüzünbaz,
teşekkür ederim.İlkokul öğretmeni gerçekten insanın hayatında büyük önemi olan bir değer(iyi veya kötü)
İyi olması süper olur tabi:)
Var, var; ben hâlâ böyle öğretmenler olduğunu biliyorum. Blog dünyasından bile birkaç tane sayabilirim. Umutluyum yani, yeni eğitimcilerimizin hepsi duyarsız değil.
Eline sağlık sevgili Tabiat Ana, bunları hatırlamak üzücü olduğu kadar gerekli de.
Sevgili tabiat,
Bizim zamanın öğretmenleri hep böyleydi, sizin zamanın öğretmenleri sayıları oldukça yüksekti şimdiki zamanın öğretmenleri ne yazık ki sayılacak kadar kaldı. Beni çok eskilere götürdün teşekkür ederim
Sevgiyle kal
sevgili geveze kalem,
evet bende işini gerçekten hakkıyla yapan öğretmenler tanıdım blog dünyasından.
Eee kötü anıyorsak iyi yapanında hakkını vermek lazım:)
sevgilerimle
sevgili yaşamın kıyısında,
sayıları azalıyor belki ama hala varlar ve en büyük mutluluk , en güzel ümit edebilme gücünü veriyorlar bize
sevgilerimle
İnanılmaz duygulandım,bence öğretmenler kadar bizlerede işler düşmüyor mu?Kendi hayat mücadelemizden vakit bulupta hangimiz bize ihtiyacı olan kişilerin yanındayız.Aslında ben birisini tanıyorum teyzem durumu olmayan çocuklara yardıma adadı kendini,en son gittiği evi anlattı bana eve girdiği an (ev demeye şahit lazım)müthiş üzücü bir tablo anne çocuklarının karnını doyuruyor nemi yediriyor kuru bir ekmek ve komşulardan gelen reçel bu kadar.En çok şaşıracağın olay ne biliyormusun?Teyzem daha onların belkide hiç şimdiye kadar sofralarında bulunmayan erzak götürmesine rağmen çocukların ilgisini erzak değil kalem,defter ve kitaplar çekmiş o çocuklar okumak istiyor tabi birileri destek olursa.Aslında daha nice böyle hayatlar var bir çoğumuz hangi birine yardım edeceğiz diye düşünüyoruz ama ben artık bir çocuk bir çocuktur diye düşünüyorum.Beroşum sana teşekkür ediyorum bu konudan bahsettiğin için ben biliyorum ki sende inanılmaz duyarlısın.Seni öpüyorum tatlım sevgiler...
sevgili ebrucum,
teyzenin yaptıkları gerçekten çok güzel şeyelr.Doğru söylüyorsun bir çocuk bir çocuktur.
Yorum Gönder