Bir otobüsün camından akan görüntüleri izler gibi bakıyorum bugünlerde hayata.Öylesine büyük bir hızla akıp geçerken zaman, oturmuş beni götüreceği yeri bekliyorum.İnsanlar,olaylar,işler,sözler uçuşup geçiyor yanımdan ve bende büyük bir boşluk....
Bazen mola verir gibi inip karışıyorum hayatın ortasına.Yolcu olduğumu unutup, atıyorum kendimi akan görüntüye , bende o akıp giden görüntüden biri oluveriyorum belkide, bir an ,bir başkası için.
Sonrasında büyük bir telaşla yerimi alıyorum tekrar.O boşluk gelip tekrar oturuyor beynimin tam ortasına ve sakinleşiyorum o anda.Tek gerçek olan, izlemek oluyor yaşananları ,sadece, izlemek.
8 yorum:
Can kuşu, bahçen ne güzel olmuş görmeyeli. Dur üzerime bi şal alıp geleyim akşam çayına. Malum serinledi havalar.:))
Dilerim bir gün seyir aleminde kendinle de karşılaşırsın.Ben henüz başaramadım.Sevgilerimle.
incegülüm teşekkür ederim.İçinde sıkıntılar olunca saçlarını değiştirimişya insan bende bahçeyi düzenledim yeniden.Biraz daha dingin,sakin oldu ama ben sevdim.
sevgili sufi,
bir gün bu seyir aleminde kendimi bulabilirmiyim bilemedim şimdi düşününce.Ama zaten o koşuşturmacada,kalabalıkta kendimi görsemde tanırmıyım onuda bilemedim.Belki sakince kenara çekildiğimde bir an işte o zaman belki.
sadece bahçe değil ki, saçlarını da düzenledin ya Tabiatçım :) Yeni halini de merak ediyorum bu arada.
yazın da çok güzel olmuş canım benim :)
evet çınarcım saçlarada yaptık bişeyler(gerçi orda müdahele varya neyse ;) )
bir görürsün canım yeni halimi merak etme en kısa zamanda :)
teşekkür ederim böyleyim ya bugünlerde yazıyı beğenmene sevindim.
sevgiler..
Yaşam yolunda yolcu olup ara sıra mola vermen için daha çok çok geçsin Tabiatcım,
Senin ne işin var o otobüste, sen şu güzel bahçenin, ceviziçinin sefasını sür.
Ama yazın da çok güzel olmuş, ellerine sağlık
Sevgilerle...
sevgili yaşamın kıyısında,
bu günlerde zaman zaman çok yorgun ve garip hissediyorum kendimi.Bazen sanki bir es vermek gerekiyor gibi hayatta koşarken.Ve o esi verdiğindede insan, ne çok koşturuyor bu insanlar, diye düşünüyor sonra bir anda yine onların arasında buluveriyor kendini.
Doğru o ceviziçi yokmu zaten o .O işte bu aralar annemide ayakta tutan.O yani aslında hayatın,ümidin ta kendisi..
Yorum Gönder