Hazan

İyiden iyiye soğudu havalar.Sabah akşam hırkasız çıkamaz olduk.Birden ve aniden geldi yağmurlu havalar.Dün akşam televizyonda Su başkenti İstanbul'un içler acısı halini izlerken gülsem mi ağlasammı bilemedim.Tamam ölüm kaçılmaz anladım, inandım da .Ama bu ülkenin en büyük şehrinde yağmur suyuna kapılıp ölmek ....sadece kaderemi bağlamalı bilemedim doğrusu.

Ramazandan sanırım ,garip hallerde etrafta dolaşıyorum.Özellikle sahurdan sonra su fazlası yüklemekten sanırım uykuya dalmaya fırsatım olmuyor açıkcası.Sabaha dek bir o yana bir bu yana dönüp duruyorum.Tam uyuyacağım ,hadi servis saati.Güne azcık uykusuz başlıyorum anlayacağınız.

Bazen öğlenleri hastaneye gidiyorum.Anannemi görmeye.Durumu daha iyi.Dün bilinci açılmış.Hatta elimi bile sıktı .Ben bilinçsizce yaptığını düşünmüştüm ama doktor duyduğunu ve tepki verdiğini söyledi. İnat ediyor direniyor yani benim tatlı Sırmoşum.

Hastanede garip dostluklar kuruluyor herkes, hasta yada hasta yakınıya.Önce herkes derdini anlatıyor hikayesini.Sonra belli aralıklarla ,orda tekrar karşılaşıyor insanlar.Sanki uzun zamandır tanıdık biri oturup sohbet etmeye, havadisleri konuşmaya başlıyorlar.Bazende birgün evvel gördüğünüz birini /hastasını ertesi gün göremiyorsunuz.O zaman garip bir mahsunluk çöküyor üstünüze.Bir kaç gün evveline dek hiç tanımadığınız insanların dertlerine üzülüp ,acılarına acılanıyorsunuz.

"Baharı atlattımı yaşlılar bir sene daha yaşar" derdi bir arkadaşımın annesi.Bu sonbahar çok dökülen yaprak gördüm ben.Kimi yaşlı bile değildi.Aniden hiç beklenmeden dökülüverdi dalından geride çok insan bırakarak.

Umarım bundan fazlası yoktur...