Zaman akıp gidiyor işte.Yarın tam bir hafta olacak anannemin ölümü.Sanki dün gece almışız gibi haberini oysaki.
Oysaki biliyorum bu böylede devam edip gidecek yedisi , kırkı.... zaman koşacak.Bizde beraberinde.
Hayat devam edecek elbet. "Zamanla acının yerini buruk bir gülümseme alacak" demişti kuzen.Doğru sanırım.İlk günkü kadar acımıyor, uyuşmuyor beynim.Yavaş yavaş hatıralar çıkıyor.Konuştukça ,hatırladıkça paylaştıkcada çoğalıp çıkıp gelip biryerlerden bulacaklar bizi galiba.
Ben yazdıkça destek olan cevap veren arayan soran herkese teşekkürler.
İnsan böyle zamanlarda konuşamasada ses duymak istiyor gerçektende yanında.
"Hayat beşikle mezar arasında bir yerde sıkışmış olamaz ya " dedi geçen akşam bir hatip.Sonrada ekledi."Toprağa attığın tohum bile geri dönüyor çiçek oluyor ,meyve oluyor insan mı geri dönmesin."
Reankarnasyona inanıp inanmadığımı şu anda gerçekten bilemiyorum.Ama birgün sevdiklerimize kavuşacağımızı hatta orada gelenleri beklediklerine inanıyorum(Orası neresiyse artık). Ümid ediyorum....
Çocuklara bakıyorum bu sıralar daha çok,tabi ençok da Doğa ya .Hayat onlarda.Neşe,sevinç,üzüntü,heyecan,heves .... herşey onlarda, görüyorum.Beni rahatlatıyor.Başka birşeye kapılıp gitmektense çocuklara kapılıp kafamı dağıtmayı seviyorum,tıpkı annem gibi.Hayatın devam ettiğini,yaşanması gerektiğini ne olursa olsun durmadığını gösteriyorlar sanki.İyi ki varlar...
18 yorum:
Çok haklısın Tabiat'cım. Zaman peşimizden kovalıyor adeta. Zamanla acı da yerini başka duygulara bırakıyor. Buruk biz özleme belki de. Ama eskisi kadar acımıyor.
Hayat bir şekilde devam ediyor işte. Başta kendin için, bir yandan da sana ihtiyacı olanlar için, misal çocukların, hayata devam ediyorsun sonuçta..
Ben de inanıyorum ölümden sonra hayat olduğuna. Yani hayat mı bilmiyorum işte, ölümle her şeyin biteceğine inanmıyorum diyelim.
Kocaman öpüyorum seni de Doğa'yı da. Kedi beyle ananeye de çok selam :)
Tabiat ana kimin nereye gittiğinden nereden geleceğinden haberdardır bence.Anneanne öyle gönüller yapmış ki bence yine ailesinden gelecektir.
Eskiden bir şarkı söylerdik ya da masallar öyle başlardı:" ben babamın beşiğini tıngır mıngır sallarken" diye yalan mı söylemişler?
Biri öldümü 40 gün mum yanar gönüllerde hergün biri söner kırkıncı gün kalan tek mum ömür boyu yanmasını sürdürür derler.Öpüyorum seni.Dilek
Bazen içtiğin bir çay kupasındadır yüzleri, bazen portmantoda asılı bir hırkada, bazen bir örtüde, bazen bir kitapta. Hiç bırakmazlar bizi sonsuzluğa gidenler, her daim bizimledirler. Acısı gün geçtikce azalır, yerini özleme bırakır.
Tesellisi ise yaşanmışlıktır.
Sevgilerimle...
Tabiat ana Allah rahmet eylesin .Başın sağolsun..Ananaler hep tatlı olur..Bende kaybettim çok oldu ve başka şehirde yaşıyordu..Ama hep yanımızda olmasını isterdim..Şöyle evinde rahat edip kalmak isterdim..Onla ilgili hiçbir hayalimiz gerçek olmadı uzaktaydı çünkü..Ama sevdiklerimiz bizi bekliyor olacaklar unutma..:(
çınarım,
ölüm bitiş olsada bişeylerin başlangıcıdır herhalde ....
söylerim tabiki vede senin yerine kocaman öperim Doğayı
sevgiler bendende sana çok çok çok hemde...
sevgili sufi,
hiç öyle düşünmemiştim biliyormusun o tekerlemeyi söylerken.Düşününce çok hoşuma gitti:)
umarım ailesinden gelir diyeyim o zaman.
sevgiler...
sevgili yaşamın kıyısında portmantoda asılı bir hırkada sözü çok dokundu bana oturup ağladım desem nanırmısınız.Ananneciğiminde birsürü yeleği, hırkası vardı evlik vede gezmelik :).
ne bileyim .....tıkandım yine.
sevgilerimi saygılarımı gönderiyorum size...
sevgili ilham perisi,
amin teşekkür ederim.galiba ölüm kadar yaşanamayanlarda insanın canını yakıyor.
mekanları cennet olsun...
Mezartaşının üzerinde yazan doğum tarihi ile ölüm tarihi arasında geçen zamana "yaşam" diyoruz işte. Sevdiklerimizden ayrılmak üzüyor tabii ancak bu ayrılıkların yalnızca bedensel olduğunu da unutmamak gerek. Her son belki de yeni bir başlangıçtır kim bilebilir ki?
Acınızı yürekten paylaşıyor, size ve sevdiklerinize başsağlığı diliyorum.
Sevgiyle kalın...
Güzel bayramlar diler, sevdiklerinle daha nice bayramlar geçirmeni temenni ederim.
Sevgilerimle...
Onlar, kaybettigimiz aile buyuklerimiz bizi asla birakmiyorlar guzel hatiralari ile hep icimizdeler. Bazen bir ufak tikirti bazen esintiye takilmis ufacik bir koku onlara ait olan ufak ani kirintilarini geri getiriyor. Basin sagolsun.
Eskilerden başladım okumaya. Tam hazan yazısında geçmiş olsun mesajı bırakacaktım, devam ettim yine de. Bir sonraki postta haberi alınca çok üzüldüm. Bloglardaki hayatları okurken bizler de blog yazarlarıyla hayatlarında kısa bir yolculuğa çıkıyoruz. Anneannenin elini tutup sıktığı o an içimde bir heyecan olmuştu. Umut bağlamıştım ben de bir anlık. Sonra her şeyin bittiğini yazmışsın. Sanki hastalığını bilirmişim ve yıllardır tanırmışım gibi üzüldüm okuduğumda.
Evet, hayat beşikle mezar arasında bir yerde sıkışmış olamaz. Olmamalı. Yüreğim buna inanmak istiyor ama mantığım diretken. Dilerim o ya da bu şekilde sevdiklerimizle yeniden bir yerlerde buluşabiliyoruzdur.
Ölüm kolay kabullenilen bir şey değil, yaşayanlar için. Hayat devam ediyor ve o yüzden her ölümün ardından kalanlara baş sağlığı dileniyor.
Başınız sağolsun...
sevgili uçan martı,
teşekkür ederim..
sevgili yaşamın kıyısında,
çok teşekkürler.Benden de size sevgiler , hayırlı bayramlar...
sevgili valdimir,
inan yaşarken dikkat etmediğim şeyler şimdi bana onu hatırlatıyor gerçekten.Bu acımı normalmi bilemiyorum aslında...Teşekkür ederim...
sevgili geveze kalem,
teşekkür ederim.Evet hayata dair birçok şeyi paylaşıyoruz burada.Bu oldukça rahatlatıcı aslında.Bazen kendi kendime konuşur gibi yazıyorum ve yazıp bittikten sonra daha rahat hissediyorum açıkcası kendimi.
evet hayat devam ediyor.insan baştan buna direnebilirmiş gibi hissetsede zamanla bu gerçek değişmiyor galiba...
başınız sağolsun diyorum canım....
acını paylaşıyor sevgilerimi yolluyorum....
perim,
teşekkür ederim.Arkadaşların dostların yanında olduğunu bilmek çok önemli ve güzel.Saolasın...
Yorum Gönder