Yaşasınn,
yağmur yağmaya başladı.Her ne kadar şehre yağmasada bu dağ başında çamların kokusu, çimenlerin kokusu, ıslanan toprak kokusuyla karşılaşmak iş çıkışı inanılmaz mutlu ediyor beni.Birde şu hava kararmasa süpper olacak gibi geliyor hep.Hava karanlıkken sokakta olmak hep rahatsız etmiştir beni.Sanki eve geç kalmışım sanki koşmalıymışım sanki her an bişey olacakmış korkusu,tedirginliği ile yürürüm hep sokaklarda o yüzdende yalnız olmayı hiç sevmem.Sokakta herhangi biri olsun, mümkünse önümden yürüsün.Arkamdan yürürse oda paranoya yaratır bende. Yok aslında paranoyak değilim ama biraz tavşan yürekliyim de ondan galiba.Ya da gazetelerde ki haberlere çok takılıyorum.Oldum olası böyle şeylerden pek ürkerim.Gerçi artık büyük şehirlerde ürkmeden yürüyenleri de tebrik ederim.Amaaaaan neyse işte yağmur yağıyor mutluyum.Yağmuru seviyorum ıslanmayı,ıslak toprak kokusu duymayı ,yağmurda camdan dışarı bakmayı,mümkünse kahve içmeyi ve şarkı söylemeyi seviyorum.
"Yağmur yağıyooo şakır şakır şakır,
Yarabi şükür şükür,
Yarabi şükür şüküüürrrrr..."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder