Kelime oyunları-Kar-Umut-Mutluluk

"Yemin töreni ne zaman ?" diye sordu Öznur

"Bu cuma olacak inşallah" diye yanıtladı.Yavaşca sandalyesini geri atarak.

"Vay beee ne çabuk geçti bir ay görüyormusun.Darısı eniştemin başına " dedi gülerek.

"Aman kardeşim pek zor imiş evliyken asker yolu beklemek benden tavsiye işini gücünü değil askerliğini sor önce yapmadıysa yapsın öyle gelsin.Görüyosun işte şimdi bi de kız var.Çok zor çooook"

Akşam iş çıkışı rüzgar içine işledi.İnanılmaz bir soğuk var diye geçirdi içinden kar yağsada kırsa biraz.Zor attı kendini dolmuşa.Taktı ipodunu başladı cumayı düşünmeye.İstemeden dudaklarına yayılan gülüşünü yakaladı sona.Mutluydu hem de çok.Günler su gibi akıp geçerken şu bir ay geçmek bilmememişti.

Günler günleri kovaladı perşembe geldi çattı.Bir gün önceden gidip bir gece Konya da bir akrabalarında kalmaya sonra da sabah erken çıkıp Akseki'ye gitmeye karar verdiler.

"Annem gelemeyecek" dedi."Babam zaten hasta annem de hem kıza hemde babama bakmak için gelmiyor"

"kim kim gideceksiniz?"diye sordu Betül.

"Ben, kayınvalidem,kayınpeder bi de kuzenim" dedi."Daha önce hiç uzun yola çıkmadım o nedenle beraber kullanacağız arabayı."



Yola çıktıklarında içinde müthiş bir mutluluk ve heyecan vardı.Hemen teybe güzel bir kaset taktı.Yolda olmayı güzelleştiren şeylerden biri de müzik dinlemek diye düşündü.Arabadakileri umursamadan başladı yüksek sesle söylemeye.Öylesine mutluydu ki içinden dolup taşan sesi durduramıyordu,durdurmakda istemiyordu.Yolun yarısından sonra yavaş yavaş salınarak düşmeye başladı kar tanecikleri.Herşey muhteşem diye düşündü.Kar ne kadar soğuk olsada hep içimi ısıtır diye düşündü.Aklına eskiden yılbaşlarında yağan kar geldi.Okuldan eve döndüğünde henüz annesi işten dönmemiş olurdu.O gelene dek televizyonda izlediği Noel baba,uçan geyikler,süpriz hediyelerle dolu o güzel filmleri o filmlerin müziklerini hatırladı.İçi yine o günlerdeki gibi neşeyle doldu.Kar hızlanmaya başlamıştı.Şöför değişikliği yaptılar.

Bitmek bilmeyen yol karın yağmaya başlamasıyla nedense birden bire daha çekilir hale gelmişti.



Sonunda Konya'ya vardılar.En son yine bir düğünde görüştükleri akrabalarıyla görüşecek çok şey birikmişti.Ama o konuşmak istemiyordu aslında bir an evvel uyuyup bir an evvel uyanmak ve yola çıkmak istiyordu.Gece uzadıça uzadı.Yeni tanışan kuzeni ile herkes çok iyi anlaşmıştı.Sohbet bitmek bilmedi. Bir ara balkona attı kendini.Hiç bilmediği bu şehir karlar altında ne de güzel gözüküyordu gözüne."Aslında yarın bugünden daha güzel olacak"diye geçirdi içinden.Hele eve vardıklarında Asya'nın yüzündeki o ifadeyi görecek olmak onu çok heyecanlandırıyordu.
Ufff ya yatalım artık dedi belli belirsiz.

Yere serilen yer yataklarında bir tarafında kayınvalidesi bir tarafında yengesi yatarken sanki ertesi gün sevgilisiyle buluşacak bir genç kız gibi heyecanlı,mutlu ve sabırsızdı.