"Hayatta gerçekleştirilen bütün hayati eylemlerin sebepleri sonradan bulunur. Sevmek gibi bir şey öldürmek... Başlangıçta sebepsiz... Olup bittikten sonra anlaşılması olanaksız, açıklanması yapay..."
"Bir Cinayet Romanı" polisiye bir kitap.Ancak diğer polisiye kitaplardan onu ayıran en önemli özellik kitap boyunca tüm yaşananları katilin,maktulün ve diğer yardımcı oyuncuların ağzından da tek tek dinliyor olmak.
Bu kitaba başladığımda itiraf deyim zaman zaman sıkıldığım bölümler oldu.Özellikle "Y" koduyla yazan kişinin bölümleri hem kafamı karıştırdı , hem de kitaptan kopmamı sağladı.Bu durum, polisiye bir kitabın akıcılığı için hoş olmasada, bir noktadan sonra kitabın neden o şekilde ilerlediğini anlıyorsunuz.
Ancak bence sabretmeyip kitabı elimden bıraksaydım sanırım ne sondaki o güzel yüzleşme sahnesini okuyabilir ne de katilin kimliğini öğrenebilirdim.O nedenle okuyucu olarak , keşke başlarda biraz daha akıcı olsaymış, diye düşünmek kitap adına bir dezavantaj gibi geldi bana.
Elbette sona doğru taşlar oturup herşey yavaş yavaş açıklanınca bir başa dönme , kafamda oturmayan yerleri tekrar okuma isteği ile doldum taştım.Dolayısıyla bazı kısımları ikinci kez de okudum.
Pınar Kür'ün romanının tadına kitabın sonuna gelince varabildim açıkcası.Oldukca dikkatli ve hiç bir ayrıntının gözden kaçmadan okunması gereken bir kitap olduğunu düşünüyorum.
Ve yazarın açılış cümlesini soruyorum size : "bir cinayet olayı ne zaman başlar? öldürme düşüncesi aklınıza düştüğünde mi?
3 yorum:
Bir cinnet anında başlasa gerek. o zamana kadar beynin bir köşesine hapsolmuş hastalıklı düşüncelerin artık bastırılamayışı, bir anlık dellenme hali. Hastalığın ilerleyip bütün vücudu sarması gibi bir şeyde olabilir.
Çok karışık.
Akla düşmesi değil, uygulamaya geçmesidir herhalde.
merhaba, bu kitap uzun zamandır okuma listemde ama henüz alıp okumadım. Yorumun üzerine soruyorum da acaba kitabı tavsiye eder misin?
Polisiye meraklısı bir okur olarak merak ediyorum.
sevgiler...
sevgili evvelzamaniçinde,
bu kitap diğer polisiyelerden farklı.Mesela ben polisiye roman diyince ilk ve tek aklıma gelen AHMET ÜMİT tir.her kitabını zevkle ve merakla okumuşumdur.Ancak bu kitap o tarz bir romanın tadını vermiyor yinede dediğim gibi başlangıçtaki kafa karışıklığı ve uzatılan yerleri çok göz önüne almazsak eğer son kısmı oldukça güzel.Ancak sonundada ilginç bir duygusallık varki bence gereksizdi.Hatta yersizdi.Yinede okumayı seven biri olduğunu biliyorum.Değişik bir tarz okumak için okunabilir.
sevgilerimle
Yorum Gönder