Lades

Eve vardığımızda müthiş bir koku karşıladı bizi kapıda ev ahalisinin ekstrası olarak dün akşam:)

Yüzüme yayılan kocaman gülümsememle "anne ne pişirdin" dedim."Bilemem ne pişirmişim" dedi annem her zamanki gibi ,"git fırına bak".Koşar adımlarla gidip fırına baktığımda başıma geleceklerden habersiz mutluluğum daha bir arttı.

Sonra annem "hadi" dedi "hızlanın hemen yemek yiyip çıkalım geç kalacağız.Kızın yemek vakti uyku vakti şaşıyor sonra."Bazen, yok yok herzaman ,bunları bizden daha fazla düşündüğü kesin.Apartopar oturduk masaya.Ahmet ben çorba içmem diyince asıl yemeğe terfi etti. Bizse klasik sıralamayla başladık ve devam ettik.

Sonunda herkes sofradan kalktığında bir ben birde o kaldık.Ben yemeğimi bitirmiş, ekmek kırıntılarını kemçinerek yerken birden lades kemiğini uzattı bana."Hadi"" dedi varmısın".Önce "amaaan boşver ben zaten hep unuturum" diyecek oldum sonra vazgeçtim."Hadi "dedim "varım ama mızımak yok."
Sonrasında topladık sofrayı düştük yola bütün akşam boyunca ben ona çay verdim o bana ıslak mendil, kimse hatırlamadı lades tutuştuğumuzu şimdi düşünüyorum da, taa ki ben hatırlayıp da ona da hatırlatana kadar.
Çantayı elinden alırken "aklımda" dedim ve 10 dakika sonra paltosunu elime tutuşturduğunda sessizce "lades" dedi kedibey.
"Ladesim lades olsun mu? (olsun) almayan Shrek olsunmu :))) olsuuuunn (amaaann hep olduğumuz şey zaten:) )

Not:Şaka şaka söz verdik,hesabımız neyse öderiz dimi..